कविताः चाहियो न्याय निसाफ
कति सहनु पर्नं हो नेपाली जनताले अन्यायअत्याचार।
अब त बन्दुक नै पडकाउन पर्ने आउन थाल्यो विचार।१।
आश्वासनका गुलिया मिठाईहरु पटक पटक खाइयो।
भरिपूर्ण स्वर्गीय सन्सार भनेको नेपाल पनि पाइयो।२।
राणा, निर्दल पञ्च काङ्ग्रेस सबले अति सार्है गरे।
दुईतिहाईका कम्युनिस्टले त भुडी फुटुन्जेल भरे।३।
निचोरेर रसभरि निल्नुसम्म निले खोक्रा पनि।
अझै पनि झुक्किदैछौ यिनका मिठा कुरा अनि।४।
के यिनले खाएनन औषधि र कात्रोमा भ्रष्टाचार ।
पापधर्म छैन यिनलाई देशद्रोही बने यिनी कुलङघार।५।
छोरानाति नातागोता पुग्ने सम्म लुट्ने यिनको खेल।
विचरा जनतालाई खोक्क्रा सपनाका जहाज र रेल।६।
कोरोनाको कहरले आकुलव्याकुल छन् जनता ।
बालुवाटारबाट हेरेका छन् लाज पचाई रमिता ।७।
जहिले पनि जनतालाई समस्या छ गास बास कपास।
पापीहरुलाई हेर्न पर्ने जनताको दुस्खको तमासा।८।
ईश्वर, देवता कता छन् के सोचेका होलान् ।
सद्बुद्दि कहिले आउला अनि सचेत बन्लान।९।
शहिद्को रगतमा खेलेका छन्यी नेताहरु होली।
१४ वर्ष जेलजीवनका हाम्रा प्रधानमन्त्री ओली।१०।
भागबन्डामा रमाएको नेपालको राजनीति ।
जताततै रहेको छ त अस्तब्यस्त बेथिति।११।
भ्रष्ट र लाचारीले गरे सत्ताको अति नै दुरुपयोग ।
गर्नै नहुने काम गरी देखाएका छन् नाङ्गो रुपको योग।१२।
नेपालको राजनीति हाडिगाउँको जात्राजस्तो भयो।
के यस्तो भोग्नु पर्यो निल्नु न ओकेल्नु हुन गयो।१३।
बारम्बार आन्दोलनमा भन्यौं हाम्ले अन्तिम लडाइँ।
फेरि पनि समाउनु पर्ने हो र बन्दुक हान्नलाई।१४।
गोविन्द र कुलमानहरु रास्ट्रप्रेमी आशाका दियालो ।।
देश स्वर्ग नै हुन्थ्यो नि त चमकत्कारी उज्यालो ।१५।
अब बनाउन दिने होइन यो देशलाई निजी सम्पत्ति।
हातमा हात समाई उठ्नु पर्छ तब मात्र हुन्छ प्रगति ।१६।
नेपाली जनताले राखेका छन् एक एक हिसाब ।
कुनैदिन पाउला भनी न्याय र निसाफ।१७।
राजेन्द्र पन्थी, बुटवल/रुपन्देही
(हालः भर्जिनिया, अमेरिका)
प्रतिकृया दिनुहोस